Falen mag

door: Gaby Kuijpers, moeder van twee tenniskids en eigenaar van communicatiebureau aquablauw. 

Laatst las ik in een boek over cognitieve veerkracht. Dat we onze emotionele veerkracht verder kunnen versterken door cognitieve trainingen gericht op het ontwikkelen van optimisme. Interessant! Ik citeer: “Er was eens een atleet die de moed had de wereld te vertellen dat hij voortdurend faalde: ‘Ik heb in mijn carrière meer dan negenduizend worpen gemist. Ik heb bijna driehonderd wedstrijden verloren. Zesentwintig keer heb ik het vertrouwen van mijn ploeggenoten beschaamd door bij de beslissende worp niet te scoren. Telkens weer heb ik gefaald in mijn leven. En dat is waarom ik zo succesvol ben.’” 

Mooi hè, het gaat hier om Michael Jordan. Ik denk wel de beste basketbalspeler ooit. Hij baalt enorm dat hij heeft gefaald, maar hij geeft direct aan dat falen een bouwsteen is voor succes.

Ik ben er zo eentje die niet van mislukkingen houdt. Ik vind falen ’n rotwoord. Net als mislukken of fouten maken. Ik houd van leuk, gezellig en lukken. Als ik aan mijn moeder vraag hoe ik als kind was: ‘Jij, je wilde altijd tienen halen. Ik zag het al van een kilometer afstand als je niet tevreden was.’ Mooie spiegel! ‘Terug naar de tennisbaan want daardoor kwam het citaat van Michael Jordan boven borrelen. Ik had met de (fantastische) tennistrainer van mijn meiden een falendiscussie. Hij heeft het allemaal goed door, welke kinderen er absoluut niet tegen kunnen om te falen en welke kids er heel anders instaan. Hij is daar om de kinderen iets te leren! En dat het niet meteen lukt, dat is logisch, wat staat hij anders te doen op die baan?

In mijn omgeving doe ik een klein onderzoekje. Puberella dochter van elf zegt: ‘Falen is je doel niet bereiken.’ Ja? En hoe voelt dat dan? ‘Duh! Niet leuk natuurlijk. Maar in de tennisles is het niet zo erg. In een wedstrijd baal je enorm.’ M’n meisje van tien zegt dat iets dan niet lukt. In Oranje is dat helemaal niet erg. Daar ben je om te leren. ‘Maar in Groen, oeioeioei, dan moet je alles goed doen.’

Non-verbale reactie

Vooral prestatieve mensen/kinderen kunnen gebukt gaan onder een enorme faalangst zegt de literatuur. En hoe komt dat dan? Door wie of wat wordt dat dan veroorzaakt? Zit het in de aard van het kind? Wordt het nog eens extra aangewakkerd door de ouders?  Jarenlang heb ik in topsport gewerkt en zag ik ouders die wilden dat hun kroost een Wesley Sneijder zouden worden, een Rafaël Nadal of een van de Williams sisters. Ik heb me altijd voorgenomen om zo niet te worden! Eerlijk is eerlijk, ik zeg altijd wel dat ik het veel belangrijker vind dat ze een leuke pot tennissen met mooie rally’s, maar straal ik niet iets anders uit? Zit ik niet enorm geïrriteerd te kijken als de tweede onderhandse (!) service het net invliegt? En achteraf noem ik het meestal nog.

Opeens realiseerde ik me dat een voetballer ooit tegen me zei dat je 1/3 van je wedstrijden wint, 1/3 gelijk speelt en 1/3 verliest en dat je van verliezen heel veel leert. Falen maakt je sterker, maar het moet je niet zó beïnvloeden dat je blokkeert. Mooi gezegd, dankjewel! Leggen we (ouders, docenten, de maatschappij et cetera) onze kinderen niet veel te veel druk op dat ze iets direct goed moeten doen? Als mijn kids op straat spelen, gaat het helemaal niet om winnen en het goed doen, ze spelen  met z’n allen een spel (dat ze zelf ook nog eens verzinnen) en iedereen doet mee. Dat is toch de bedoeling, ook van het tennisspel, heerlijk met een groep de baan op? Het gaat in de eerste plaats om het plezier! Dat je ’t leuk vindt wat je doet.

Vandaag zit ik weer bij mijn meiden op de tennisbaan en doe ik het allemaal anders! Ik ga in alles uitstralen dat falen mag! Dat het ze verder brengt! Met dank aan Michael.

Na 60 jaar verandert de KNLTB jeugdcompetitie ingrijpend.

De competitie voor de rode en oranje kinderen gaat vanaf september 2013 ingrijpend veranderen. In dit blog kun je lezen hoe de competitie er in hoofdlijnen uit gaat zien.

Negen speelweken

De competitie gaat bestaan uit negen speelweken. Voor zowel de rode als de oranje kinderen (klik hier voor nieuwe leeftijdsindeling) wordt er iedere eerste zondag van de maand gespeeld. Op deze manier spelen kinderen bijna het hele jaar wedstrijden. Omdat we vinden dat de motivatie van kinderen voor tennisles en voor tennis voor een groot deel gevoed wordt door het spelen van wedstrijden vinden we het belangrijk dat er het hele jaar wedstrijden worden gespeeld.

Rood en Oranje in grote teams

Zowel de wedstrijden in Rood als in Oranje worden gespeeld in teamverband. Teams in Rood bestaan hier uit 2 tot wel 12 spelers. Kleine clubs kunnen dus zeker ook meedoen. Teams in Oranje bestaan uit 2-8 spelers. Op jonge leeftijd is het sociale aspect erg belangrijk. Het hebben van vriendjes en vriendinnetjes bij tennis is een belangrijke factor bij het creëren van een optimale sportomgeving voor het jonge kind. Zie ook ons blog 'vijf dingen die tennis voor kids frustrerend kunnen maken'. Verder heeft winnen en verliezen een andere waarde als dit gebeurt in een team als wanneer dit individueel gebeurt.

Het format voor Rood

De rode kinderen spelen negen wedstrijden in de Tenniskids World Tour. De Tenniskids World Tour is gekoppeld aan de ATP/WTA World Tour. We spelen dus in januari Melbourne, dan gaan we naar Indian Wells vervolgens naar Parijs, Londen en natuurlijk New York. Door het nieuwe systeem te koppelen aan de ATP/WTA world tour leggen we een verbinding met de helden van het tennis. Kinderen spelen korte wedstrijdjes, volgens een zeer informeel systeem. Zie voor een voorbeeld van een rode wedstrijd dit clipje.
Alleen de deelname aan een World Tour activiteit telt. Tijdens de dag is er een winnend team maar de resultaten van de spelers en het team worden nog niet vastgelegd of bijgehouden.

Het format voor Oranje

De oranje teams spelen ook binnen het format van de Tenniskids World Tour. Deze teams bestaan uit 2-8 spelers. Het doel van de tour is om zoveel mogelijk punten voor je eigen Tenniskids World Tour resultaat te halen. Uiteindelijk is het mogelijk aan het eind van het seizoen een bronzen, zilveren of gouden World Tour badge te behalen.
Op een speeldag komen 4-6 oranje teams bij elkaar. De spelers van deze teams spelen wedstrijden tegen elkaar. Iedere gewonnen wedstrijd betekent punten voor het World Tour resultaat. Aan het eind van de dag wordt er een winnend team bekend gemaakt. De onderlinge resultaten van de teams worden niet zichtbaar gemaakt in bijvoorbeeld een poulestand oid. Er is dus nog geen vergelijk tussen teams.

Tijdsduur van de speeldagen

De Tenniskids World Tour wedstrijd in Rood zal maximaal 1,5 uur duren. Tussendoor is het mogelijk dat een kleine pauze wordt ingelast. Bij een aanvangstijd van 9.00 uur is het dus mogelijk om rond 11 uur met het gezin nog verder te genieten van de vrije zondag.

De Tenniskids World Tour wedstrijd in oranje zal ongeveer 2,5 uur duren. Dat betekent op zondag dus een kleine zondagochtend.

Flexibel

De KNLTB vindt het belangrijk dat het nieuwe systeem zo flexibel mogelijk is. Door te werken met teams waarbij het niet uitmaakt uit hoeveel spelers de teams bestaan ontstaat er niet direct een probleem als een kind een keer niet mee kan doen door vakantie, ziekte of de trouwdag van opa en oma. Het is dus voor verenigingen mogelijk om de ene maand met 7 spelers te komen en de volgende maand met 5 spelers.

Onze droom: alle rode en oranje kinderen spelen in de Tenniskids World Tour

Zodra kinderen kunnen serveren, rallyen en scoren kunnen ze deelnemen aan de World Tour. Ons doel is om alle rode en oranje kinderen in Nederland aan de Tenniskids World Tour te laten deelnemen. Alleen als je ook echt een spel regelmatig speelt bestaat er een kans dat je er beter in wilt worden of dat je het spel vaker wilt spelen.

Meer uitleg

In dit blog kunnen we niet het volledige systeem uitgebreid genoeg uitleggen. De komende weken zullen delen van dit systeem in aparte blogs worden uitgelegd. Tevens organiseert de KNLTB van januari tot en met april 2013 een roadshow voor alle tennisverenigingen. Geef dit alvast door aan je trainers, jeugdcommissie of bestuur van je tennisvereniging zodat ze niets missen van de revolutionaire veranderingen.

Overgang rood/oranje/ groen naar open toernooien is te groot

door: Johannes Zwart, ouder van drie enthousiaste Tenniskids

Graag deel ik via dit blog met jullie een overpeinzing die al wat langer bij me leeft. Als je het leuk vind kun je reageren onderaan dit blog of op facebook.

De gedachte komt voort uit de ervaringen die ik tot nu opdoe in het circuit van het wedstrijdspelen/toernooien o.a. van mijn kinderen en de relatie die ik leg bij de tennissport in het algemeen.

De overgang van rood/oranje/groen toernooien naar open toernooien is een grote stap.

Wat ik zie is dat de overstap van de rood/oranje/groen toernooien naar open toernooien een grote stap is. En dan doel ik vooral op de deelname. Bij R/O/G toernooien heb ik ervaren dat er veel opkomst is toen mijn dochters speelden en dat heb ik ervaren als zeer positief zowel voor de sport op zichzelf als voor de kinderen die er aan meedoen. Het is een leuke happening met volle zalen althans in Meppel. Mijn constatering hierbij is dat er veel kinderen graag zo’n wedstrijdje willen spelen. Dat is leuk en goed voor de tennissport in het algemeen. Die grote deelname zie je ook terug bij de deelname aan de voorjaars- en najaarscompetitie. Daar geven zich gewoon ontzettend veel teams voor op. Wat dat betreft zou je kunnen zeggen dat R/O/G een goede opzet is.

Matige tot slechte belangstelling open toernooien

Kijk je dan vervolgens naar de volgende fase dwz de open toernooien dan constateer ik daar juist een matige tot slechte belangstelling. Sommige toernooien lopen lekker maar dat zijn juist de toernooien waar een groter aantal spelers zich al gemeld hebben of de toernooileiding in staat is lokale spelers in te schrijven. Een paar toernooien lopen gewoon helemaal niet. Dat zag je ook bij de ster-toernooien. Een aantal zijn gewoon niet doorgegaan vanwege te weinig deelname. Kijk naar Molen toernooi of duggy toernooi nylan. Vorig jaren werden deze toernooien nog goed bezocht.

Ik ken natuurlijk niet de reden daarachter maar kan alleen hierbij in eerste instantie mijn eigen overwegingen als uitgangspunt nemen. 

Grote opgaaf

Het is voor mij een grote opgaaf om voor een dergelijk toernooi een complete week te reserveren (qua werk) of vrij te houden. Met twee werkende ouders en drie kinderen in ons geval met tal van activiteiten is dat gewoon best veel gevraagd.

Soms kun je dat regelen maar dan snap je ook wel dat je niet een toernooi gaat uitzoeken dat te ver is of te sterk bezet is. Je wordt dus behoorlijk selectief. Met andere woorden: Je gaat dus niet een (steeds) sterk bezet toernooi in Leeuwarden/Groningen spelen waar je veel reistijd hebt, een (zeer waarschijnlijke) verliespot gaat spelen en waarbij je dan gechargeerd (voor een binnentoernooi) ruim € 17,- moet betalen voor 1 partij... Als andere ouders ook zo selectief zijn dan heb je dus weinig deelname aan zo’n toernooi. 

Het moet anders...

Kortom ik denk dat het anders moet en pleit voor een gemakkelijker manier om deel te nemen aan dit soort toernooien. Daarbij ligt voor mij de sleutel in kortere wedstrijden en een snellere puntentelling. Daar raak ik steeds meer van overtuigd. Concreet denk ik dan minimaal aan: sets tot 4 met afsluitende tie-break voor 5-4, beslissend punt systeem altijd en derde set super tiebreak. Je ziet deze ontwikkeling ook in andere sporten terug. Het wordt hierdoor sneller en attractiever wat kan leiden tot meer deelname en ook kijkerspubliek. Voorbeelden: 1) volleyballers scoren nu op elk punt en ook net service is punt. 2) De snowboard cross was een van de meest interessante onderdelen bij de OS. Spectaculair, snelle omlopen, afvalsysteem en je kunt blijven zitten voor een volgende heat. 4) Daar tegenover: de finale Djokovic tegen Nadal op de Australian open van 6 uur of zo was natuurlijk spectaculair maar stel dat alle wedstrijden zo lang duurden als bijna een complete werkdag...... daar gaat toch niemand meer voor zitten kijken, dat lijkt me niet meer van deze tijd. Het moet volgens mij juist allemaal sneller.. Maar goed nu raak ik een beetje de hoofdlijn kwijt.

Met kortere wedstrijden heb je veel voordelen:

• Als wedstrijdleiding kun je meer partijen op een dag spelen;
• Je hebt dus minder wedstrijddagen nodig; (of je kunt grotere schema’s spelen)
• Deelnemers kunnen het toernooi dus in minder tijdbeslag spelen; ipv hele week bijvoorbeeld vanaf woensdag of voor kinderen (woensdag + weekend!)
• Ouders/begeleiders hoeven minder tijd te reserveren; leidt tot meer deelname
• Kinderen kunnen gemakkelijker twee of meer wedstrijden per dag spelen; je kunt zelfs een complete poule laten afspelen op 1 dag waarvan 1e twee doorgaan;
• Dat betekent dat je gemakkelijker bereid bent verder te rijden; elke dag op en neer voor 1 wedstrijd is best bewerkelijk; dus meer deelname
• Finaledagen worden interessanter omdat er meer publiek blijft hangen ipv alleen diegene die nog finale moeten spelen; is leuk.
• Het spel wordt interessanter voor algemene toeschouwer.
• Voor 10-jarigen geen volledige derde set meer bij 28 graden of meer  (ervaring dit jaar); een volledige derde set voegt volgens mij niets toe tov een super-tiebreak.
• Doordat het interessanter/gemakkelijker wordt om mee te doen, krijg je meer deelnemers en worden de toernooien sowieso interessanter; goed voor de breedte maar naar mijn mening uiteindelijk ook voor de top;
• En dan nog iets over het grote verschil tussen top en breedte: je moet volgens mij de schema’s zo in elkaar zetten, dat de top via bye-principes pas later in het hoofdschema hoeft te verschijnen en de breedte eerder in de week bepaalt met onderlinge wedstrijden (dus zonder de betere spelers) wie tegen de top speelt. Zie voorbeeld district Friesland: de nummers 1 en 2 kwamen pas in de halve finales aan bod. Twee andere poules leverden de tegenstanders op. Zo’n indeling pakt voor iedereen eigenlijk goed uit zowel voor de iets mindere spelers als de betere spelers. 

Nadelen zijn er ook wel natuurlijk:

• stel je speelt 1 wedstrijd en je verliest dan kun je snel klaar zijn; (daarvoor zou je dan met poules kunnen werken op 1 dag)
• je spelers die op conditie wedstrijden kunnen winnen, worden hiermee beperkt. (maar dat gaat om enkele; de bond zal juist de andere competenties van de spelers willen zien doorkomen)

Meer voordelen dan nadelen

Al met al denk ik dat de voordelen ruimschoots opwegen tegen de nadelen. Feitelijk zijn het al de componenten die bij R/O/G toernooien aan de orde zijn. Dat is echter nog meer concurrerend omdat het op 1 dag plaatsvindt (en dus maximaal planbaar). De meeste partijen hebben gewoon geen 6 games nodig om tot een beslissing te komen, 4 levert net zo goed een beslissing op.

Ik wilde deze gedachte gewoon eens kwijt. Ik snap ook wel dat zaken niet zo maar zullen veranderen. Maar als experiment is het misschien wel eens leuk om te proberen. Ik heb vooral de jeugdtoernooien in gedachten, maar eigenlijk kan het net zo goed voor senioren toernooien gaan werken.

Ik denk wel dat het belangrijk is om brede participatie te stimuleren. In mijn beleving is de tennisport namelijk qua breedte aan het vergrijzen en bij de jeugd aan het “professionaliseren”. Beide leiden tot een lagere participatie van tennissers in de breedte. Met professionaliseren bedoel ik dat je steeds ziet dat aan de onderkant de jonge tennissers ziet afvallen wat wordt ingegeven als ze het gevoel krijgen niet goed genoeg (meer) te zijn. Dat is natuurlijk jammer, want dat heeft een op zich zelf versterkend effect omdat daarna ook weer iemand stopt. Op die manier krijg je een steeds kleinere groep (maar wel betere groep) maar volgens mij is dat voor de sport zelf funest omdat je de breedte van de sport verlies.

Voor zover. Er valt denk ik nog genoeg over te zeggen en te filosoferen. Maar eerst maar even zo.

Met vriendelijke groet,

Johannes Zwart

We hebben teveel buyers en te weinig flyers

door: Ronald Pothuizen, projectleider Tenniskids
Wat is het doel van je jeugdprogramma? Is het doel om de beste spelers van Nederland op te leiden? Is het doel om het zo leuk mogelijk te maken voor alle kinderen? Hoe kun je eigenlijk zien of de kinderen het naar hun zin hebben? In het algemeen denk ik dat we teveel buyers hebben en te weinig flyers. Ik zal uitleggen wat ik hiermee bedoel.

Vier participatiefases

Met goedkeuring van Mike Barrell, directeur van evolve9, maak ik graag gebruik van zijn model. Dit model gaat uit van vier fases:

1. Tryer
2. Buyer
3. Flyer
4. High flyer

Ik heb geprobeerd deze benamingen te vertalen in het Nederlands maar het is mij helaas niet gelukt. Mocht iemand een goede suggestie hebben dan hoor ik het graag. Kinderen gaan in hun tennisleven van 'tryer' naar 'buyer', naar 'flyer' en eventueel ook naar 'high flyer'. Tenminste, als het programma zijn werk doet en de juiste uitwerking heeft. Een goed programma heeft als doel ervoor te zorgen dat kinderen minimaal in de flyerfase terecht komen.

De volgende kenmerken typeren de vier fases:

voorbeeld van een tryer

Tryers

- snappen niets van de concepten 'wedstrijden spelen' en 'tennisles'.
- de belangrijkste motivatie om te komen is om te leren hoe ze het spel kunnen spelen en
- vinden het spel tennis vaak intimiderend

zien buyers er zo uit?

Buyers

- tennis is een van de '4 tot 7'activiteiten per week
- ze zeggen; 'ik doe aan tennis'
- plezier hebben gehad is een belangrijke graadmeter.
- buyers willen graag 'het spel' spelen.

Flyers

- Flyers hebben een commitment gemaakt
- Flyers houden van het spel
- Flyers zijn intrinsiek gemotiveerd
- zeggen; 'Ik ben een tennisspeler'

- hebben simpele/ eenvoudige verwachtingen

dit is duidelijk een flyer of high flyer

- flyers willen erbij horen en vrienden zijn belangrijk

High Flyers

- 'In de toekomst wil ik een goeie tennisspeler worden'
- ontwikkelen van bewegingsvaardigheden is belangrijk
- High flyers zeggen; 'Ik ben een tennisspeler'.

Teveel buyers

Ik ben er van overtuigd dat we in Nederland te maken hebben met teveel buyers en veel te weinig flyers. Hoe komt dat nu? Is ons aanbod niet leuk genoeg? Of hebben we misschien te weinig nagedacht hoe we flyers creëren?

Maar 25% van onze kids speelt competitie

"Het gaat top met onze jeugd", is iets wat ik vaak hoor. Vaak wordt dan bedoeld dat het goed gaat met de competitiejeugd. We weten dat ongeveer 25% van onze jeugd onder de 12 jaar structureel wedstrijden speelt. De rest speelt dus nauwelijks. Hoe kun je nu iets belangrijk vinden in je leven als je het bijna nooit doet. De enige activiteit die ik nu kan bedenken die belangrijk is maar die je maar weinig doet is vakantie. Welke activiteit heeft een kind die hij belangrijk vindt maar bijna nooit doet? Het kunnen er nooit veel zijn.

Van training alleen word je geen flyer!

Er is geen kind dat fan wordt van training. Natuurlijk is training leuk en zullen veel kinderen graag naar de tennisles gaan maar wordt de tennissport zo langzamerhand niet een beetje teveel een trainingssport? Een flyer vindt het spel geweldig om te spelen. Een flyer wil beter worden in het spel. Bij een flyer is tennis een belangrijke activiteit in zijn/haar leven. 

Hoe is het met jouw spelers of met jouw kind?

Het zal erg interessant zijn als je de kinderen in je club indeelt in de vier bovenstaande categorieën. Door dit te doen krijg je inzicht in hoe belangrijk je jeugdleden 'tennis' vinden. Het doel van ieder programma zal mijns inziens moeten zijn om zoveel mogelijk kinderen in de flyerfase te krijgen. Waar zitten jouw kids?

High flyers..... een risico

Je zult misschien denken waarom willen we niet alle kinderen in de high flyer fase? De high flyer fase kenmerkt zich doordat kinderen helemaal gek zijn van tennis. Kinderen eten tennis, dromen tennis, praten altijd over tennis. Ze laten als het ware het racket nooit los. Deze kinderen willen altijd spelen, willen later een goede tennisser worden en voor je het weet gaan ze meerdere keren per week naar de tennisbaan. Een ideale situatie voor trainers en de jeugdcommissie zul je denken. Toch is er een risico en dat is het risico dat kinderen teveel doen en dus op een gegeven moment zijn uitgekeken op tennis. Een mooie regel is om kinderen iedere keer net iets minder te geven als wat ze willen. Dus als ze drie uur willen tennissen geef je ze 2,5 uur. Op die manier blijven kinderen hongerig.

Jeugdtennis verslavend leuk!!

Samen willen we jeugdtennis verslavend leuk maken. Welk type speler hebben we dan nodig? En welk type activiteit moeten we dan aanbieden voor de kinderen in de verschillende fases? Moeten we met elkaar niet streven om het aantal flyers te vergroten? En niet als Nederlands tennis blij te zijn met alleen het aantal jeugdspelers? Het antwoord op de vraag, hoe gaat het met je jeugdspelers, zal dan kunnen zijn 53% van onze spelers is flyer en 27% zit in de buyersfase. We hebben 8 % tryers en 12% high flyers. Deze indicatie heeft dan dus niets te maken met het niveau van de spelers. Verslavend leuk heeft namelijk niets te maken met niveau!!

PRAAT EN LEES JE AL MEE OP ONS FACEBOOK? LIKE ONZE PAGINA

5 dingen die tennis voor kids frustrerend kunnen maken

En lees wat we er aan gaan doen!

door: Ronald Pothuizen, projectleider Tenniskids


Wie al lange tijd tennist realiseert zich vaak niet hoe lastig onze sport eigenlijk in elkaar zit. Soms merk ik het als ik probeer niet tennissers (ja ze bestaan nog) de spelregels uit te leggen. Zelfs hoog geschoolden raken soms het spoor bijster. Of zal dat komen door mijn manier van uitleggen... hmmm.

Voor jonge kinderen is het nog lastiger om de essentie van het spel te snappen en om op een goede manier om te gaan met de verschillende kenmerken van onze sport. Hieronder volgen vijf dingen die tennis voor kinderen erg frustrerend kunnen maken;


1. Het is nooit voorbij voordat het voorbij is.
Sta je 4-0 voor bij voetbal dan geeft dat een gevoel van rust en duidelijkheid. In tennis zegt de stand niet altijd alles en geeft dus een vorm van onrust. De wedstrijd is pas voorbij als de laatse bal geslagen is. Bij voetbal is de wedstrijd vaak al eerder 'gespeeld'.

2. Wedstrijden hebben geen tijdslimiet.
Tenniswedstrijden kennen een open einde. Dit betekent dat je je de ene keer moet instellen op een wedstrijd van 45 minuten maar dat een wedstrijd net zo makkelijk twee uur kan duren.

3. Er is geen directe duidelijke manier hoe je aan kan geven hoe goed je was.
Hoe goed was je nu precies als je hebt gewonnen? Bij zwemmen zwem je een bepaalde tijd, bij hoogspringen spring je een bepaalde hoogte. Bij tennis is dat niet zo en dus krijgt het kind geen direct beeld of het beter is geworden.

4. Je wint of je verliest, meestal ‘best of three’
We kennen allemaal de beelden van de finish van een marathon. 12.000 winnaars bij de marathon van Rotterdam. Wat een geweldig positieve sport is dat toch. Als een kind nog niet veel begrijpt van aspecten als  'inzet', 'mogelijkheden' en bv. 'optimaal resultaat' wordt verlies best hard. het kind kan dit nog slecht nuanceren.

5. Je kan meer punten winnen en toch verliezen.
Dit is voor volwassenen een mooi fenomeen in tennis maar voor kinderen bijzonder lastig. Ook kun je veel punten achter elkaar winnen en vervolgens weer een tijd veel punten verliezen. Hier moet je maar tegen kunnen.

Laten we het 'tennisconcept' eens door de ogen van een kind bekijken.

Wedstrijdresultaat vs. de eigen prestatie 

Als je je eigen 'volwassen' tennisprestatie eens analyseert dan zul je tot de ontdekking komen dat deze analyse niet alleen het wedstrijdresultaat bevat. 'Ik kon het opbrengen om tijdens de wedstrijd van strategie te veranderen', 'de kans dat ik deze wedstrijd zou winnen was klein maar ik heb er het optimale uitgehaald' of 'ik heb echt de hele wedstrijd alles gegeven' zijn typisch volwassenen dingen. Het kinderbrein kan dit soort ingewikkelde concepten nog niet aan. Dus pakt het kind datgene wat het wel kan begrijpen.... het eindresultaat. Ik heb gewonnen met ....., of ik heb verloren met ......

Uitkomst is volledig afhankelijk van de eigen prestatie

Kinderen hebben de neiging te denken dat de uitkomst volledig van hunzelf afhankelijk is. Het is dus hun schuld als ze verliezen. De wereld is nog niet dusdanig geopend dat de tegenstander voor hun idee hier een rol in speelt. Nu begrijp ik waarom kinderen soms zo emotioneel reageren bij verlies en zo extreem blij zijn bij winst.

Verliezen is mijn schuld

Dus als ik verlies, is dat mijn eigen schuld. Zoals hierboven beschreven betrek ik verlies volledig op mezelf. En als ik mijn best doe dan win ik de volgende wedstrijd.

Hoe frustreer ik het kind het meest?

Ik denk dat je de grootste kans loopt om kinderen met tennis te frustreren door ze zo snel mogelijk de eindvorm te laten spelen waarbij vanaf de baselijn wordt gespeeld, met een best of three format en bij voorkeur om een mooie grote prijs. Maak het tennis zo belangrijk mogelijk met alle toeters en bellen die we maar kennen. Zet opa's en oma's, ooms en tantes in om kinderen het idee te geven dat het super belangrijk is wat ze doen. Alleen op die manier leggen we de vinger duidelijk genoeg op de zere plek. En dat is het simpele feit dat kinderen geen mini volwassenen zijn. Kinderen moeten de hierboven beschreven zaken stapsgewijs leren. Het winst/verlies concept wordt niet in een keer aangebracht. Dit moet met kleine stappen worden geïntroduceerd en passen bij de ontwikkelingsfase waar het kind zich op dat moment in begeeft. Hierbij verschilt de ontwikkeling van dit element van tennis niet van de ontwikkeling van een forehand of van een backhand. Ook die zal een kind stapsgewijs aanleren, passend bij het fysieke en verstandelijke vermogen van het kind op dat moment.

Afgelopen zondag speel ik op het grasveld in mijn wijk een potje voetbal met kinderen. Binnen 20 minuten liep het veld vol met kinderen in de leeftijd van 6-10 jaar. We speelden 'kinderen' tegen de 'vaders' dus de vaders hadden het druk. Bij de stand van 7-7 besloten we om de winnende goal te spelen. Natuurlijk is het leuk om de kids te laten winnen en inderdaad een jongen scoorde een mooie goal. Zonder te verblikken of te verblozen geeft hij aan dat zijn schot echt op de paal was. Even voor de duidelijkheid..... de bal was zeker 50 cm binnen de paal. Geen kind die protesteerde... Iedereen snapte dat als het wel een goal was geweest de wedstrijd voorbij was en de vaders aan de barbeque zouden gaan. Hoe mooi is het om kinderen op jonge leeftijd te laten genieten van de wedstrijd. Dit geldt overigens ook voor volwassenen. Uitslag, regels, druk van buitenaf en teveel focus op het eindresultaat beperken het kinderspel.

Vanaf september 2013 gaat het anders.

ROOD
Kinderen in Rood (t/m max 9 jaar) spelen vanaf 2013 in grote teams van 10-15 kinderen hun wedstrijden. De wedstrijden zijn korte wedstrijdjes t/m bv 5 of 7 gewonnen punten. Kinderen spelen wel tijdens een toernooi veel wedstrijdjes zodat ze veel verschillende tegenstanders tegenkomen. Het resultaat van het team telt dus en zo kan bv team A 25 punten hebben en team B 32.
Bekijk een voorbeeld van een informeel format.

ORANJE
Oranje spelers (8 t/m 11 jaar) spelen vanaf september 2013 ook in teams. Het teamresultaat telt mee voor de totale punten die een team kan scoren in de competitie. Door meer kinderen in een team te plaatsen willen we het sociale aspect meer benadrukken. Kinderen opereren graag in een groep, dit is veilig en sociale contacten zijn in deze leeftijdsgroep erg belangrijk. Kinderen spelen een 'best of three tiebreak De wedstrijden voor deze doelgroep duren dan ongeveer 25-35 minuten.

GROEN
De groene wedstrijden lijken erg op de bestaande organisatievorm. Kinderen spelen wedstrijden tot 4 games en spelen een tiebreak als beide spelers een set hebben gewonnen. De gemiddelde speelduur voor dit soort wedstrijden is 45-60 minuten. Spelen de kinderen in de competitie dus twee wedstrijden dan staan ze 1,5-2 uur in totaal op de baan.

In de vervolgposts zullen we de kleuren meer gedetaileerd uitwerken.

Ieder kind speelt vanaf september 2013 in eigen kleur

Nederlandse tenniskinderen zullen vanaf september 2013 precies weten op welke baanlengte en met welke bal zij zullen spelen. Vanaf dat moment introduceert de KNLTB een nieuw systeem waarbij kinderen van een bepaalde leeftijd vast in een zogenaamde 'kleur' spelen.
Kinderen kunnen vanaf 2013 niet meer in officiële KNLTB wedstrijden spelen op een andere baanlengte.

De onderstaande indeling wordt vanaf september 2013 ingevoerd bij alle wedstrijden 'onder auspiciën' van de KNLTB.

Rode kids

Dit zijn kinderen in de leeftijd t/m 9 jaar. Zodra kinderen 8 jaar zijn is het mogelijk om over te gaan naar een oranje baan. Dit hoeft echter niet. Als kinderen nog niet toe zijn aan een oranje baan is het mogelijk om op de rode baan te blijven spelen.

Oranje kids

Oranje kids zijn kinderen in de leeftijd van 8 t/m 11 jaar. Veel kinderen beginnen op een latere leeftijd en dus is het goed dat er de mogelijkheid blijft bestaan dat die kinderen t/m 11 jaar in oranje spelen. In de praktijk kunnen dus oranje kinderen van 8 jaar tegen meer beginnende oranje kinderen van 11 jaar spelen.

Groene kids

Vanaf 10 jaar is het mogelijk om met de groene bal op de groene baan te spelen. Dit kan in KNLTB wedstrijden t/m het 12de jaar.

Vanaf 11 jaar is het dus mogelijk om met de gele bal te spelen. Voor kinderen jonger dan 11 jaar is dit niet mogelijk behalve als ze deelnemen aan de Jeugd Ranglijst Toernooien. De Jeugd Ranglijst Toernooien worden gespeeld met de gele bal.

Wedstrijden

Het wedstrijdprogramma voor kinderen zal er totaal anders uit komen te zien. In een ander blog kunt u lezen wat er werkelijk gaat veranderen.  Like www.facebook.com/tenniskidsnl en u wordt op de hoogte gehouden van de laatste ontwikkelingen..

Paspoort

Voor kinderen met een exceptioneel tennisniveau is het mogelijk een paspoort te verstrekken. Met dit paspoort kunnen kinderen dus een fase 'hoger' spelen. Ronald Ham, assistent bondscoach jeugd van de KNLTB, geeft aan dat alleen in zeer exceptionele gevallen een paspoort uitgereikt wordt. "Uitgangspunt is dat kinderen in hun eigen fase spelen, ook de allerbeste kinderen". "In Nederland zijn we er van overtuigd dat kinderen het tennisspel veel completer kunnen spelen als ze op de juiste baan staan. Dit zal enorm bijdragen aan hun complete tennisontwikkeling" aldus Ham.  

Bekijk, om een idee te krijgen over welk niveau we het hebben voor een paspoort voor oranje, de video hiernaast.

Race naar de baseline

Ronald Pothuizen, projectleider Tenniskids van de KNLTB, geeft aan dat er nog steeds een 'race naar de baseline' plaatsvindt in het Nederlandse jeugdtennis. "Het uitgangspunt van het nieuwe systeem is dat kinderen zo vroeg mogelijk het complete spel kunnen spelen. Dus met ingrediënten zoals initiatief nemen, verdedigen, zelf een punt maken door bv naar het net te gaan of een winnende bal vanaf de baselijn te slaan. Als het spel compleet gespeeld wordt is de beleving van het kind veel groter en is de kans groter dat er een behoefte ontstaat om bepaalde technieken te leren. Kinderen zien het nut van het aanleren van bepaalde technieken/bewegingen omdat er een verbinding ontstaat met 'hun spel' ".

De invoering van een systeem wat gebaseerd is op leeftijd zal binnen het jeugdtennis wel wat commotie teweeg brengen, aldus Pothuizen. "We zijn er, met vele tenniskidstrainers en tenniskidsverenigingen, van overtuigd dat dit een geweldige aanpassing is in het jeugdtennis". 

Ouders maken jeugdtennis verslavend leuk.

door: Ronald Pothuizen

Jeugdtennis verslavend leuk maken klinkt eenvoudiger dan het is. De afgelopen periode hebben we al een aantal zaken beschreven die wij belangrijk vinden bij dit proces. In dit blog besteed ik aandacht aan hoe ouders een  hieraan een bijdrage kunnen leveren.

Zorg dat je kind de belangrijkste is.

Ga in eerste instantie uit van je eigen kind. Is het kind wat minder prestatief ingesteld dan je zelf hoopt dan is dat zo. Is het kind nog een beetje snel afgeleid, dan is dat ook niet erg. Wordt je kind nog geen kampioen van de club? Ook dan kan het uiteindelijk nog steeds Roland Garros winnen. Er zijn ouders die hun eigen sportmotivatie spiegelen aan het kind. Of datgene wat ze zelf niet zijn geworden verwachten van hun kind. De vele scouts die ik in Nederland en het buitenland tegengekomen ben hebben mij unaniem gezegd dat zij bij een kind jonger dan 10 jaar geen idee hebben hoe ver het kind in tennis zal komen. Er is dus wel iets te zeggen over de potentie maar niets over het eindniveau.

Creeër de juiste omgeving

Het blijkt dat kinderen enorm worden beïnvloed door hun omgeving. De juiste omgeving is dus bijzonder belangrijk. Twee dingen worden daarbij vaak genoemd. Helaas zijn het twee engelse termen. Er moet in een jeugdsportomgeving geen sprake zijn van FEAR. Hiermee bedoelen we dat een sportomgeving een veilige omgeving moet zijn waarbij ik niet bang ben om te 'falen' en waarbij mislukken meer een mogelijkheid is om iets te leren.
Het tweede belangrijke element is dat een jeugdsportomgeveving FAIR moet zijn. Dus een eerlijke omgeving met eerlijke kansen. Zorg er dus voor dat je kind in een dergelijke sportomgeving kan sporten en zich optimaal kan ontwikkelen als sporter.

Begrijp het leerproces

Het leerproces kan heel frustrerend zijn. Vaak worstelen kinderen een paar weken met een bepaalde vaardigheid en dan hebben ze die plotseling onder de knie. Het tegenovergestelde gebeurt ook: soms hebben ze een vaardigheid meteen door en gaan ze snel verder met een veel moeilijkere vaardigheid. Er zijn vele factoren die van invloed zijn op het leertempo en sommige daarvan kun je niet goed controleren of beïnvloeden. Als volwassenen vergeten we wel eens hoe moeilijk het is om iets nieuws te leren; in ons dagelijks leven houden we ons immers meestal bezig met ons werk, waar we dingen doen waar we doorgaans al goed in zijn. Wees geduldig. Zolang je kind vooruitgaat en plezier beleeft, is het beste wat je kunt doen je positief opstellen en je kind aanmoedigen.

Laat je kind spelen

Kinderen leren enorm veel van spelen. Door het tennisspel vaak te spelen gaan kinderen door krijgen waar het bij tennis eigenlijk om gaat. Vanuit het spel ontstaat weer een behoefte om het spel beter of slimmer te spelen. Dit kun je leren in de training. Een goede jeugdtrainer maakt ook altijd de verbinding met de wedstrijdjes van de kinderen.

meer informatie vind je op de ouderpagina van tenniskids.nl

7 Knelpunten in jeugdtennis t/m 12 jaar

In de analyse van het Nederlandse jeugdtennis zijn er 7 knelpunten naar voren gekomen. Hieronder vind je de knelpunten:

1. De wedstrijden duren voor veel leeftijdsgroepen te lang.

Kinderen doen activiteiten over het algemeen niet al te lang. Dit heeft te maken met de korte aandachtsboog die kenmerkend is voor kinderen. Toch kan het kinderspel vaak nog lang doorgaan. Kinderspel is alleen niet altijd te vergelijken met het spelen van een tenniswedstrijd. Spanning, druk van ouders en trainers, druk van je team zijn zaken die sport onderscheiden van spel. De vraag is hoe lang een jeugdwedstrijd moet duren.

2. Er wordt erg veel individueel gespeeld maar kinderen hebben behoefte aan de veiligheid van de groep en de sociale interactie binnen de groep.

Waarom is een teamsport vaak zo geschikt voor kinderen? De veiligheid van de groep en het optrekken met je vrienden is daarbij erg belangrijk. Naarmate kinderen ouder worden zijn ze beter in staat individueel te opereren. Moeten we tennis dan misschien niet meer in grotere teams spelen?

3. Kinderen spelen gedurende het jaar te weinig wedstrijden waardoor er geen verbinding is tussen spelen en leren.

Kinderen zijn gemotiveerd om iets te leren als ze het nut hiervan inzien. Een 'need to learn' maakt de motivatie om tijd te investeren in leren binnen tennis groter. Waar komt deze 'need to learn' vandaan? Wat ons betreft vanuit het spelen van wedstrijden. Binnen de wedstrijden ervaar je iets wat je later wilt verbeteren. 70% van onze kinderen speelt echter nauwelijks wedstrijden.

4. Kinderen spelen over het algemeen te snel op een grote baan.

Het belang van een kleinere baan wordt door steeds meer trainers en verenigingen onderkend. Echter, nog steeds spelen kinderen te snel op een grote baan omdat bijvoorbeeld de competitie op de grote baan wordt gespeeld.

5. Vanaf 2012 mag er in wedstrijden t/m 10 jaar geen gele bal meer gebruikt worden. (nieuwe ITF regel)

In Nederland is dit eigenlijk geen probleem meer. Alle wedstrijden in de categorie t/m 10 moeten worden gespeeld met een groene, oranje of rode bal. Of dit in de praktijk ook altijd gebeurt? 

6. Er bestaat een gering of onduidelijk aanbod van toernooien.

Voor een toernooi moet je niet te ver moeten reizen. Zeker als kinderen tennis nog niet als belangrijkste sport zien zullen ze niet staan te trappelen om vaak ver te reizen 

7. De geografische spreiding van de toernooien is over het jaar niet optimaal.

Er zijn gebieden in Nederland waar een redelijke hoeveelheid jeugdactiviteiten wordt georganiseerd. De spreiding is echter verre van optimaal. Veel gebied kennen geen of nauwelijks jeugdtoernooien voor Rood, Oranje of Groen.

Revolutionair project, revolutionaire aanpak

door: Ronald Pothuizen, projectleider Tenniskids

De KNLTB wil samen met de verenigingen 'jeugdtennis verslavend leuk maken'. Hoe revolutionair is dit nu eigenlijk en wie praten er allemaal hierover mee? In dit blog geef ik je inzicht in het proces.

Vroeg beginnen
Belangrijk is om te weten dat de we op dit moment nog niet precies weten HOE we jeugdtennis verslavend leuk gaan maken. Wel weten we dat we vanaf september 2013 het 'nieuwe systeem' willen introduceren. Omdat we graag clubs, trainers ouders en KNLTB medewerkers zo vroeg mogelijk in het proces willen laten meepraten en erg graag willen weten wat zij van de ideeën vinden zijn we nu al begonnen met een uitgebreid en transparant communicatietraject.

Duizenden mensen kunnen meepraten
Wat ons betreft mag iedereen meepraten. Hiervoor hebben we www.facebook.com/tenniskidsnl ingericht. Het leuke is dat iedereen mee kan lezen want het facebook is openbaar gemaakt. Meepraten kan alleen als je de pagina 'liked'.

Snel op de hoogte via @tenniskidsnl
Volg het proces via twitter en je blijft op de hoogte van belangrijke beslissingen en discussies.

www.knltb.nl/jeugdtennis
Op deze pagina kun je al het nieuws volgen en in de toekomst presentaties en clips downloaden voor eigen gebruik.

KNLTB organisatie
meer dan 40 medewerkers zetten hun schouders onder deze ontwikkeling.
De eigen organisatie bestaat uit een Taskforce die verantwoordelijk is voor de voorstellen naar de Regiegroep. De Taskforce wordt ondersteund door verschillende subgroepen die onderdelen van het plan uitwerken. Denk bv aan een subgroep op het gebied van ICT. De Taskforce leest ook met belangstelling de posts op facebook en neemt de opmerkingen mee in de discussies.

De Taskforce maakt voorstellen voor de regiegroep. In de regiegroep zit de directeur Verenigingstennis, de technisch directeur en de drie managers van de aandachtsgebieden Toptennis, Breedtetennis en Wedstrijdtennis. De regiegroep beoordeelt de voorstellen en maakt voorstellen definitief voor directie en bondsbestuur.

Naast deze groepen is de dagelijkse leiding in handen van een projectleider.
Bekijk ook het interview met Maarten Lijftogt, aanvoerder van de groep die de wedstrijden verslavend leuk gaat maken.

Samenwerken
Om een dergelijke klus te klaren heb je alle betrokkenen nodig. Alleen als trainers, verenigingen en ouders meedoen om jeugdtennis verslavend leuk te maken kunnen we dit ook werkelijk doen.

Jeugdtennis, saai?

door: Ronald Pothuizen, projectleider Tenniskids
De laatste weken ben ik mij intensief aan het verdiepen in computergames die gespeeld worden door kids. Zonder enig probleem kan ik thuis op mijn ipad gaan zitten gamen onder het mom van 'werk'. Degene die ooit een workshop van mij hebben gevolgd weten dat mijn neefje mijn persoonlijk adviseur is op Tenniskidsgebied. Aan hem heb ik gevraagd welke games leuk zijn en deze vervolgens op de ipad gezet. En dan ervaar je toch wel interessante dingen.


Zeven gamingprincipes
Bij de KNLTB hebben we gezegd dat er 7 gaming principes zijn die we in tennis een plaats willen geven. Deze zeven principes heb ik nog eens geprobeerd uit te leggen tijdens een presentatie bij een KNLTB vergadering. Zie player hiernaast. Wil je meepraten over deze presentatie klik dan hier.

'Vette games'
Nu speel ik thuis een aantal, volgens mijn neefje, 'vette' games. De volgende games werden mij geadviseerd: Angry Birds RIO, Angry Birds Free HD, Horse Frenzy, Coin Bulldozer, Temple Run, Leps World en Zen Pinball. Ja, ik ben er maar druk mee. Wat mij opvalt als ik dit ga spelen met mijn grote vriend is dat ie geen idee heeft wat de bedoeling is maar blijkbaar onderweg vanalles ontdekt. Veel games spreken hem zelfs in het Engels aan en daar begrijpt ie niets van maar het lijkt hem niet te boeien. Tijdens het spelen word ik continu verrast door allerlei acties op het scherm. Ik haal een bepaalde 'level' en vuurwerk knalt van mijn scherm, het scherm wordt in Zen Pinball opeens helemaal zwart en ik ontdek dat ik vet veel punten kan halen als het scherm op donker staat. Best cool!!

Minder vette games
Wat ik mij afvraag is  hoe lang blijft een game nu eigenlijk 'vet? Welke games hebben een langere houdbaarheidstijd? Er schijnt verschil in te zitten. Met Hit Tennis 2 was mijn 'adviseur' snel klaar. Hit tennis 2 is een ipad game ongeveer zo vormgegeven zoals ons praktische tennis ook is vormgegeven. Er waren geen apen die je moet voor blijven zoals in Temple Run, en als je een game wint ontploft er opvallend weinig. Als ik een wedstrijd heb gewonnen begin je weer een nieuwe wedstrijd. Thats it. Het resultaat? Hit Tennis 2 is niet leuk.... tennissen op straat met Ronald wel. En een aantal van jullie zullen zich niet verbazen dat ik dan weer ga nadenken over hoe dat nu kan. Heel langzaam begrijp ik er iets meer van.

Tennis is saai
Soms denk ik wel eens dat tennis voor kinderen erg saai kan worden. Als je uit een wereld komt waarbij je scherm ontploft als je het volgende level haalt, het halve volkslied gespeeld wordt bij een nieuw record of als je 150 coins bij elkaar hebt gespeeld dan is het winnen van een setje toch wel een beetje 'boring'. Tevens bepaal ik echt zelf wel welke game ik het leukst vind en de minder leuke games delete ik gewoon. Best lastig bij tennis. Bij de uitleg over de zeven gaming principes heb ik geprobeerd uit te leggen waarom in mijn ogen games zo verslavend leuk kunnen zijn voor kinderen.

Tennis verschilt in een aantal opzichten van computergames. Bij tennis heb je een directe tegenstander, bij tennis heb je ouders die zich met jouw 'game' bemoeien, bij tennis moet je vanalles van je trainer. Een aantal mensen is er ook nog van overtuigd dat je kinderen zo snel mogelijk de eindvorm (baseline, wedstrijden best of three, competitie en toernooien) moet laten spelen. Dus als je een beetje geluk hebt als kind speel je op je achtste hetzelfde spel als op je 15de. Op dat moment speel je al 7 jaar hetzelfde spelletje. Bijna 50% van de tijd dat je leeft speel je hetzelfde spel. Op een ander niveau maar toch... hetzelfde spelletje.

Tennis verslavend leuk
Stel dat het spel dat je speelt in de loop van je carriëre verandert. Stel dat in Rood de formats anders zijn dan in Oranje. Stel dat er in Groen nog meer elementen aan toegevoegd worden en dat je in geel pas de 'eindvorm' speelt. Zou het tennis dan voor kids langer aantrekkelijk blijven? Stel dat je in tennis ook keuzes mag maken zoals in Leg's World of Temple Run. Dus bijvoorbeeld eigen keuzes mogen maken hoe ik het spel wil spelen, zelf mogen proberen een tactisch 'probleem' op de baan op te lossen of misschien zelfs wel eigen spelvormen mag bedenken. Stel dat ik met mijn vrienden in een team zit en stel dat mijn ouders wat minder zitten te zeuren over dat winnen zo belangrijk is. Hoe verslavend leuk zou onze sport dan kunnen worden?

Vind je het leuk om mee te discussiëren met als doel om jeugdtennis verslavend leuk te maken? Like ons dan op www.facebook.com/tenniskidsnl.

Samen maken we jeugdtennis verslavend leuk!

Groet,

Ronald Pothuizen
Projectleider Tenniskids